Mijn woede wil ik spuien
om 't leed dat is geschied
en voel diep de verbijst'ring
delend in 't groot verdriet.

Ik sta net als zo velen
met onmacht aan de kant
en zie de houten kisten
teruggekeerd in het land.

Want zij die zijn gestorven
ten hemel eens gegaan
zijn 't slachtoffer geworden
door 't geweld aangedaan.

Hun hoop die is vervlogen
hun uitzicht ruw verstoord
men heeft hen in een oogwenk
door een raket vermoord.

Nu in Gods hand geborgen
en veilig thuisgebracht
voor altijd bij Hem rustend
waar Zijn licht hen toelacht.