Kom maar met je groot verdriet
stort voor Mij gerust je tranen.
Wees niet bang en schaam je niet
hier klinkt geen woord van vermanen.
‘k Weet wel kind waarom je huilt
en het echt niet op te kroppen.
Ik wil niet dat jij je verschuilt
door het heel diep weg te stoppen.
Laat maar vloeien heel die stroom
lucht je hart gerust met woorden.
Want zo blijkt een boze droom
met je tranen te vermoorden.
Ik zal luisteren naar je spreken
wat tot tranen toe beweegt.
Alles wat je hart deed breken
wordt van pijn door Mij geleegd.
Ik zal Mijn armen om je leggen
zodat jij de rust weer vindt.
En doorlopend fluisterend zeggen
huil maar uit Mijn lieve kind.
Ook je tranen zal Ik drogen
wissend van je nat gezicht.
Tot Ik zien zal in je ogen
Ik je uit droefheid heb opgericht.
Ik ben en blijf altijd bewogen
met verdriet dat mensen treft.
Die bij Mij uithuilen mogen
en de troost daarvan beseft.
